Wauw, dit is toverkracht!
Als de mist is weggetrokken zie ik dat alles anders is om me heen.
Ik zit niet meer op een bankje, maar in een bootje.
En waar zijn de kerk en het beeld gebleven?
Ik zie alleen maar kale velden om me heen.
Geen huis, niks.
Hum. Ik kijk naar mijn kleren.
Ik draag nu een knikkebocker en klompen.
Ze heeft me echt naar het Hoogeveen van vroeger getoverd!
Maar waar is dat meisje, uh Cilie, nu?
Nergens te bekennen.
Gelukkig zie ik in de verte een boer.
Ik stotter een beetje:“Uh, ikke. Wwwaar ben ik?”
De boer zegt: “Echtens Hoogeveen, natuurlijk.”
“En waarom is het hier zo stil en zo kaal?” vraag ik.
Hij zegt: “Die grond waar je op staat.
Dat is veengrond. Dit was vroeger van mij.
Maar ik gebruikte de grond niet.
Je kunt er niks op verbouwen, op dat veen.
Ik was arm. Daarom heb ik mijn grond verkocht.
Aan de heer Roelof van Echten.
Hij koopt hier veel grond. Maar hij niet alleen.
Veel geld komt van andere rijke mensen.
Die hebben samen de Compagnie van Vijfduizend Morgen opgericht.
Ze gaan het veen hier nu allemaal afgraven.
Maar ik moet weer gaan.”
Weg is hij. Ik blijf alleen achter in het bootje.
Als ik me afvraag hoe ze dit veen allemaal gaan afgraven, komt de mist op.
Ik hoor Cilies mooie stem zingen:
“Wil je verder op ontdekkingsreis gaan?
Kom dan als de wiedeweerga achter me aan!”
Cilie zit voorop de boot.
Ze wijst mij de weg.